Porozumienie pokojowe zawarte 21 listopada 1995 roku w Dayton, Ohio, a podpisane 14 grudnia 1995 roku w Paryżu, zakończyło 3,5 letnią wojnę w Bośni. W rozmowach brali udział prezydenci Serbii - Slobodan Milosevic, Chorwacji - Franjo Tudnam i Bośni - Alija Izetbegovic, a także liczni obserwatorzy i reprezentanci społeczności międzynarodowej. Na konferencji ustalono warunki pokoju, a także rozmawiano na temat przyszłości Bośni i Hercegowiny. Stworzono wspólny wieloetniczny rząd, ustalono obecny system polityczny kraju oraz zapowiedziano wolne wybory. Bośnię i Hercegowinę podzielono na Federację Muzułmańsko-Chorwacką i Republikę Serbską, przy czym zachowano jej międzynarodowe granice. Ustalono, że zawieszenie broni, które rozpoczęło się 5 października 1995 roku będzie trwało nadal.

Wszystkie przypadki łamania praw człowieka na terenie BiH zbadać miała utworzona w tym celu Komisja ds. Praw Człowieka. Uchodźcom i osobom przesiedlonym zapewniono prawo do bezpiecznego powrotu do swoich domów, a także do odzyskania utraconych własności lub uzyskania odszkodowania.

Nadzór nad wdrażaniem wojskowych elementów porozumienia sprawować miał IFOR (Implementation Force) – wielonarodowe siły pokojowe pod dowództwem NATO. Miały one zastąpić dotychczas przebywające w Bośni oddziały UNPROFOR (w latach 1995-1996 na terenach BiH przebywało 60 tys. natowskich żołnierzy). IFOR, w przeciwieństwie do UNPROFOR, miał mandat do użycia siły, jeśli zaszłaby taka konieczność. Za nadzór nad wdrażaniem w życie cywilnych elementów uzgodnień pokojowych oraz za koordynację działań organizacji i agencji cywilnych na terenie Bośni i Hercegowiny odpowiedzialny został Wysoki Komisarz ONZ High Representative, mianowany przez Radę Bezpieczeństwa ONZ.